Birçok derdim var Psikolog Hanım, sizi bulmuşken anlatayım.

insanlara psikolog olduğunuzu söylediğinizde size anlatacakları şeylerin sınırı yok. sizi hiç tanımıyor olmaları veya onlara karşı gayet soğuk ve mendebur bir tavır takınıyor olmanızın da hiç mi hiç önemi yok. durmadan, susmadan anlatıyorlar. sırf bu yüzden biri bana mesleğin ne diye sorduğunda nükleer enerji ya da yazılım mühendisi deme kararı almıştım ama henüz bu kararımı uygulamaya koyamadım . her seferinde boş bulunup mal gibi psikolog olduğumu söylüyorum. sonra da bir süre esir alınıyorum. geçen gün başıma çok acayip bir versiyonu geldi bu durumun. direksiyon dersi alıyorum ve direksiyon hocası öyle laf olsun diye sohbet ediyor, ne iş yapıyorsun diye sordu psikoloğum dedim. aa biz de tam psikolog arıyoruz dedi. bi süre sustu. ama ben anladım başıma gelecekleri de bi umut belki adam anlatmaz dedim. öylesine etti belki de o lafı dedim ama o laf hiçbir zaman öylesine edilmez. adamla 3 saat bir arabanın içinde tıkılı kalmışım ve psikologum diyorum, daha fatal bir hata olamaz herhalde. neyse baktım zaman geçiyor hala girmedi konuya, bi sevinçliyim içten içe. meğersem yoğun trafikten çıkmayı bekliyormuş, -neyse en azından can güvenliğimizi düşündü o bile takdire şayan bir çaba.- sonra boş alanda direksiyon çalışırken bana, -hiç tanımadığı bir insan olan bana- karısıyla problemlerini, çocuklarıyla yeni karısı arasındaki anlaşmazlıkları, karısının ona yeterli ilgi göstermediğini ve hatta telefondaki kavgalarını bile anlattı. bu konuşma boyunca adama neredeyse hiç tepki vermemiş ve gayet ilgilenmez görünmüş olmam hiçbir işe yaramadı. haa evet aslında bi aile terapisti görseniz iyi olabilir, ben bir şey diyemem dedikçe daha çok anlattı. o mu seans yaptı ben mi yaptım belli değil. hem araba kullanıyorum hem saatlerce adamı dinliyorum hem de üzerine para veriyorum. lan?? olur mu böyle iş .oluyor işte. bu zaman kadar dinlediğim yavan hikayelerin haddi hesabı yok. kuaförde kocalarını anlatanlar, çocuklarından dert yananlar. sence ben nasılım, vücut dilimi yorumlasana diyenler. bende ne hastalık var hadi bulsana diyenler... yoruldum arkadaşım. bana ne, zerre kadar ilgilenmiyorum. hiçbir psikologun da bu hikayelerle ilgileneceğini zannetmiyorum. para almadığım sürece hiç tanımadığım insanların derdini dinleyerek ömür mü geçer. bir de cevap vermediğinde sinirlenip ne biçim psikologsun falan diyorlar ya ona da acayip hastayım, sanki amme hizmeti yapıyorum anasını satıyım. sokağa bi stand açayım "dert dinlenir, bedava" falan yazayım da herkes rahatlasın ben de rahatlıyım. iş yerinde ayrı dert sokakta ayrı dert. valla nükleer enerji mühendisiyim bundan sonra. kimse nükleer enerji mühendislerine dert anlatmaz. haa ilginç bi meslekmiş diyip geçerler. ben bile bilmiyorum mühendislerin ne yaptığını da teyzeler amcalar hiç bilmez, toptan kurtulurum. gerçi iş yerinde personelden kaçmanın imkanı yok, psikolog hanım bir şey söyleyin. ya ne söyliyim yani. dedikodu yaparken insanlar, ben neden olaya uzman görüşümle dahil olmak zorundayım. dedikodu yapılacaksa ben de yapayım. iki kişi kavga ediyor psikolog hanım orta yol bulsun. hay psikolog hanım kadar ortama taş yağsın da taşlarla oyalanırken millet beni unutsun yani.