Yolda Yürürken

Durup durup isyan edesim var. Nedennnnn diye bağırmak isteği geliyor bazen bana. Şu kalabalık sokaklarda insanlar büyük bir kaos halinde yürüken yolun ortasında durup bağırsam mesela, herkes bana baksa hatta içlerinden biri neden soruma cevap verse. Dese ki "ne bileyim hocam, manyak mısın nesin?" Hocam desin ama mutlaka, de get falan da diyebilir ardından. Sonra ben "ey Ankara halkı neden sağdan yürümeyi bir türlü öğrenemediniz" diye bir daha isyan etsem asıl isyanımdan bağımsız olarak, sanki gerçek problemim buymuş gibi olsa. O anda yanlış şeritten yürüyen bir adam bana çarpsa ,yüzüme mal mal bakıp yürüse hiçbir şey olmamış gibi. "Aman be hocam" desem, "özür dilemeyi neden öğrenemediniz. Neden yani, bunca zaman kutuda mı saklamışlar sizi, özür dilemek kavramından bihaber misiniz?" Sinirlensem biraz daha, asıl problemimi unutup kara kara düşünsem insanların kabalıkları üzerine, "aman ne bileyim bana mı kaldı derdi ne bunları düşünüyosun" diye kendimi azarlasam hala sokağın ortasında duruyorken. Yürüyüp gitsem sonra evime. "Bana neyse insanlardan, ben insanları sevmiyorum bile, ne yapıyorlarsa yapsınlar" diyip uyusam.