Sessizlik

İnsanların her şeyle ilgili fikirleri var , durduramıyorsunuz. Sizin acınızı nasıl yaşamanız gerektiğinden ne düşünmeninizin doğru olacağına kadar. Sonra, şakadan da olsa bazı sözlerin ne kadar yaralayıcı olduğunu fark edememeleri var. Böyle derinizi delip geçiyor sanki o sözler, kendinizle ilgili düşündüğünüz kötü şeylerin başka ağızlar tarafından yüzünüze söylenmesi ve onların artık fark edilen birer gerçek olduğunu kavramamız çok üzüyor. Belki sadece benim uydurmalarımdır diye teselli edemiyorsunuz artık kendinizi. Sonra bir de ofansif şakalar var; gülmediğiniz için yadırgandığınız. Kadınlığa, eşcinselliğe veya genelden farklı olan her şeye bu farklılıklara saldırılarak yapılan hiçbir mizah beni güldürmüyor. Gülsem de güldüğüme üzülüyorum sonradan. Bazıları benim çok hassas olduğumu düşünüyor, belki de öyleyim ama benim için kelimeler ve cümleler hiçbir zaman öylesine söylenen şeyler olmadı. Ben başka şekilde bakamam ve insanlara belli etmesem de kafamın içinde her bir söze teker teker üzülürüm. O yüzden bazen tamamen sessizlik olmasını diliyorum, kendim de konuşmayayım öylece duralım. İnsanlarla birlikte ama sessiz. Güzel bir hayal. Hepsi gibi imkansıza yakın.