Geçenlerde bir gün yağmurda yürüyordum, şemsiyeli insanlar gördüm. Renkli renkli şemsiyeler, üstelik neredeyse herkesin elinde vardı, benim yoktu. Oldum olası bir türlü sevemediğim bir aksesuar olduğu için şemsiye, benim yoktu. taşımayı sevmedim, elimde tutmayı sevmedim, yolda yürürken başka insanlara çarptıkları için, daha da kötüsü sivri uçları insanların gözüne geldiği için sevmedim ve bazen insanların yağmurdan neden bu kadar korunmaya ihtiyaç duyduklarını anlayamadığım için sevmedim. Ama işte bu yağmurlu günde yürürken bulut şeklinde bi şemsiye olsa onu severdim, taşırdım, onla yürürdüm diye düşündüm. Mavi ya da gri bir bulut olmalıydı, gözümün önündeki resim buydu. Niyeyse yağmurun atında bulutlu bir şemsiye taşımak hoş bir espri, bir ironi olabilirmiş gibi geldi. Ayrıca da kafalarının üzerinde bir anda bulut beliren her yer güneşliyken sadece onların üzerine yağmur yağan çizgi film kahramanlarına beslediğim sevgiden ötürü bu görüntü bende bir gülümseme isteği yaratıyordu. Tabi ki ben düşündüğüme göre başka insanlar da mutlaka bunu düşünmüştü hatta yapmışlardı bile. Aradım buldum ama ne yazık ki beyaz bir bulut olmuş. Yine de çok şirin görünüyor bunlardan bir tane bulabilsem keşke ankara sokaklarında bulutuyla yürüyen kız olarak anılsam.Ve bu günün akşamı annem bana renkli, sivri uçlu, çirkin bir şemsiye almış. Sürekli çantamda durabilmesi için minik olanlardan. Aklımda bulutlu şemsiye varken kullanmam ki onu ben.
5 yorum:
Yağmurda şemsiye taşıyan insandan haz etmem ben. Doğaya bir küfür gibi geliyor bana bu eylem. İnsan yüzünü kaldırıp yağmur damlalarını buyur edemeyecekse yüzüne ne anlamı kalıyor ki yağmurun. Karda şemsiye alıyor muyuz mesela? Yazık değil mi yağmura?
ben de haşır neşir olamadım şemsiyelerle hiç. yalnızlaştırıcı da geliyor bana nedense... ama bir arkadaşım bir şiirimsi yazmıştı. içinde şemsiye geçiyordu. sevmiştim. tıpkı buluttan şemsiyeyi sevdiğim gibi.
şöyle ki:
ben öldüm
daha da ölürüm
bu yağan yağmur değil
ölüm
şemsiyemin altına biri girsin
hemen
şimdi
sevdiğim biri...
ultranıl07;
aslında karda şemsiye taşıyan insanlar da var :) o iyice absürd tabi... evet yağmura bu kadar düşman olmaya gerek yok, azıcık yağmurdan kimseye zarar gelmez :)
kibrit kutusu;
gerçekten de yalnızlaştırıcı şemsiyeler, yabancılaştırıyor çevreden, yağmurdan, insanlardan koparıyor. ama bir şemsiyenin altında iki kişinin birlikte yalnızlaşması da ayrıca hoş bi görüntü olabilir :)
Karda şemsiye alanlar dayaklık zaten, o konuya girmeyelim hiç :)
Yorum Gönder