Bir An Bir Ömür

Ben bugün içime bakmadım, saçma düşüncelerimden birkaç saatliğine uzaklaştım. Eski bir dostun askerlik anılarını dinledim, ales soruları üzerine iddiaya girip, komik şeylerden bahsettim. Bir insanın sözsüz desteğini, bakışındaki anlamı, o çok derinden gelen yardım etme isteğini "sen daha dün ortaokula başladıydın ne zaman üniversitede 4. sınıf oldun" diyişindeki geçmişi ve herzaman bitti zannettiğimiz geleceği gördüm. Hep bitti diyoruz, bir daha hiç olmayacak zannediyoruz ama biz yine aynıyız, birbirimiz için asla büyümüyoruz. Kocaman ama görünmez bir bağımız var, zor anlarımızda bir şekilde birbirimize koşuyoruz. Yolumuzun asla ayrılmayacağına eminim bundan sonrası için "Bu kadar güzel anıları olan bir insan mutsuz olamaz, biz çok güzel şeyler yaşadık, sen de mutsuz olamazsın" sözü bile yetti bana. Ufacık bir yardım için kendi yöntemleriyle çırpınan, planlar yapan, beni konuşturmaya çalışan "canın sıkılınca çık gel" diyip, bunu en içten söyleyen güzel insan günümü aydınlattı. Bazen ufacık bir şey yetiyor gözümü açmaya, hayatta sahip olduğum şeylerin ne kadar önemli ve korunmaya değer olduğunu fark ediyorum. Böyle anlar çok nadir ve kuymetli benim için. Ben şu anda korkunç zamanlar geçiriyor olabilirim ama tüm hayatım bundan ibaret değildi, çok mutlu olduğum, hayatı gönlümce yaşadığım günler de oldu. Gerçekten biz bi aralar çok umutluyduk, yaşam doluyduk. En azından bir yerlerde bir sıralar bu hayata ve bu insanlara sahip olduğum için kendimi şanslı hissediyorum tam da şu saniyelerde. Bir telefon numarasının söylenişinde, küçük bir parkın bankında, karşıdan karşıya geçmeye çalışırken yaşanan korkuda, kelimlerde, anılarda,bir özlem ifadesinde, bir yerlerde, bir facebook mesajında, bi takma isimde, 3 yıl geç kalınmış bir işte... bir şeyler gizli, bunlar önemli, keşke her zaman olayları bu şekilde görebilsem.. Bu da aslında 13 yıllık bir teşekkür yazısıdır, her şeye geç kalan ben belki bunun için de geç kaldım ve belki söyleyeceğim hiçbir söz yeterli değildir duygularımı anlatmaya, velhasıl elimden gelen budur işte. Hayatta gelecekten bir beklentim olmasa bile güzel bir geçmişim olduğu için minnet duymayı hep aklımın bir köşesinde barındıracağım bundan sonra, olur ya unutursam eğer her türlü garip davranışıma, soğukluğuma, bazen gereksiz ve kırıcı konuşmalarıma rağmen bir şekilde beni yumuşatan, nasıl oluyorsa en kırılgan tarafıma dokunan ve gerçek "ben"i ortaya çıkartan insanlar bana hatırlatacaklardır. 13 yıl için, koca bir hayat için ve geri kalan her şey için teşekkürler.